อิฐก้อนหนึ่ง...

ตอนเด็กๆ คงได้ฟังนิทานอีสปกันมาหลายเรื่อง

เรื่องหนึ่งซึ่งเป็นเรื่องแรกๆที่เราจะรู้จักคือ "หมูสามตัว"

ที่มีหมูน้อยสามตัวเป็นพี่น้องกัน แล้วแต่ละตัวก็สร้างบ้านของตนเอง

ตัวแรก...สร้างด้วยฟาง ตัวที่สอง...สร้างด้วยไม้

ซึ่งทั้งสองหลัง ถูกหมาป่าทำลายลงได้อย่างง่ายดาย

สุดท้ายจึงต้องไปอาศัยกับหมูตัวที่สาม...ที่สร้างบ้านด้วย "อิฐ"

บ้านหลังนี้"หมาป่า" ไม่สามารถทำลายได้ แม้จะลงทางปล่องไฟ ก็ถูกน้ำร้อนที่ถูกต้มไว้....

อิฐ...คำเมืองเรียกดินกี่ ทำมาจากดินเหนียว ทราย แกลบ และน้ำ

เป็นวัสดุที่นิยมใช้ในการก่อสร้าง เนื่องจากมีจุดเด่นที่ความแข็งแรงทนทาน

ไม่ถูกลมพัดแล้วพังเหมือนบ้านฟาง(บ้านหมูตัวแรก) 

ทนไฟไม่ถูกไฟเผาแล้วไหม้อย่างบ้านไม้(หมูตัวที่สอง)

ที่สำคัญยังทำให้บ้านเย็นในฤดูร้อน เพราะระบายความร้อนได้ดี

แต่ฤดูหนาวกลับทำให้อบอุ่น...

คนเราก็เช่นกัน...

ควรประพฤติตัวดุจอิฐ...

อดทนต่อความยากลำบากต่างๆ อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆ

เหมือนอิฐ ที่ทนแดด ทนลม ทนฝน

จงยืนหยัด "มั่งคง"...อย่า "โลเลใจง่าย" ดั่งฟางที่ถูกลมพัดนิดเดียวก็ปลิวไป

อย่ายอมให้ "ไฟ" มาทำให้เรามอดไหม้ เช่นไม้ที่เชื้อไฟเพียงเล็กน้อยก็ลามไหม้จนหมดสิ้น

รู้จักที่จะปรับตัว..... เมื่อร้อน "ก็ปล่อยวาง"

ยามหนาว.... "จงรักษาความอบอุ่นไว้"

ดำรงตนให้อยู่ในสมดุล....

กลอนสดๆ^___^

แม้จะเป็นเพียงอิฐ เหมือนไร้ค่า

ทำจากดิน มิสูงค่า เหมือนสิ่งไหน

  แต่อดทน คงมั่น สู้ด้วยใจ

แม้มีภัย อันตราย พร้อมฝ่าฟัน

จะเป็นอิฐ ที่มุ่งมั่น เพื่อความฝัน

มีความงาม มีคุณค่า กว่าที่เห็น

แล้วสักวัน อิฐไร้ค่า จะกลายเป็น

บ้านหลังใหญ่ร่มเย็นและสวยงาม

___________________________________

ยังแต่งกลอนได้แย่เหมือนเดิมเลยเรา -_-"

อิฐก้อนหนึ่ง


ให้ลมมันแรงร้อนพียงใด... ให้มีฝนมากมาย

แดดเกรียมเผาแทบตาย... อย่าไปยอมแพ้

อย่ายอมให้ลมพัดเราไป... อย่ายอมเพราะความง่าย

หยัดยืนสู้ด้วยหัวใจ... ด้วยใจที่รวมกัน

อิฐก้อนหนึ่งซึ่งถูกวางอย่างเดียวดาย

มีความหมายแค่เพียงดินที่คนปั้น

ซ่อนความงาม...ซ่อนความจริง...และความฝัน

อิฐก้อนนั้นคงรอวันเพื่อมีค่า

อิฐหมื่นแสนที่ถูกวางอย่างสร้างสรรค์

อัศจรรย์จึงบันดาลขึ้นตรงหน้า

ก่อกำแพง...สร้างบ้านเรือน...ตึกระฟ้า

แดดลมฝนจะพัดพาไม่มีหวั่น

อิฐก้อนนั้น...ช่วยป้องกันไม่หวั่นเลย