การทำอะไรด้วยตัวเอง...
ลองคิดเอง ทำเอง แก้ไขเอง ด้วยความสามารถทั้งหมดที่มี
สุดท้าย...
แม้จะเหนื่อย แม้จะเครียด แม้ต้องอดทน ทำหน้าหงิกเพราะอดชิว
แต่เมื่อเห็นผลงาน ... หายเหนื่อยอ่ะ
เหลือแต่ความภูมิใจ บวกรอยยิ้มของเรา และของทุกคนที่ช่วยลุ้น
อยากขอบคุณความมุ่งมั่นของตัวเอง
ถือว่าเป็นงานใหญ่อีกงานที่ลำบากทีเดียว เพราะอุปสรรคเยอะมาก...
และขอขอบคุณทุกๆคน ตั้งแต่ครอบครัวที่เป็นแรงผลักดัน(แม่ พ่อ พี่ขิง บูม)
อาจารย์ที่คอยให้คำปรึกษา (หนูเขียนชื่ออาจารย์เป็นผู้ร่วมวิจัยด้วยนะค่ะ)
น้องโบว์ น้องนิว น้องบิว พี่เมย์ ที่ช่วยเหลือและหาคำตอบต่างๆร่วมกันเสมอ
ขอบคุณพี่ต้น และพี่โชค ที่ช่วยลงวินโดวใหม่ให้นะค่ะ(ถ้าไม่มีพี่ๆคงลำบากมาก)
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่ทำงานด้วยกันเลยไม่เหงา และโดดเดี่ยว
เพิ่งเคยรู้สึกภูมิใจในงานมากขนาดนี้...เป็นเพราะเราตั้งใจมากสินะ ;D
ยิ้มแบบภาคภูมิ ^_________^
บทสรุป...ยืนยันว่า
งานใดๆจะสำเร็จ และมอบความภูมิใจได้นั้น
ต้องทำด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ อย่างเต็มที่ อดทน อดกลั้น อดเที่ยว...แหะๆ
...และความช่วยเหลือ แม้เล็กน้อย แต่ยิ่งใหญ่ จากมิตรทั้งหลาย อย่างแท้จริง...
หาก วันนี้ เรา ล้มลง ยังคง ลุกขึ้น ได้ใหม่ ยังคงมีหนทาง ถ้ายังมียิ้ม สดใส ก้าวไป อย่าหวั่นไหวหวาดกลัว พร้อมทนทุกข์หมองหม่น ผจญ ความมืดหมองมัว ไม่กลัว จะฝันถึง วันใหม่ หากวันใดอ่อนแอ ท้อแท้ อย่าหวั่นไหว ขอให้ใจ ไม่สิ้นหวัง ปัญหา แม้จะหนัก ก็คง ไม่เกินกำลัง อย่าหยุดยั้ง ก้าวไป ขอ อย่า ยอม แพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้น สู้ไป จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง |
2 comments:
ภูมิใจในตัวน้องโบมากๆค่ะ เยี่ยมมากๆ ^^
จุ๊บๆ ^_____^
Post a Comment